Laat ik duidelijk zijn: deze blog is geen klaagzang van de psycholoog die zich stoort aan gsm-meldingen tijdens sessies. Het is wel een eenvoudige en indringende observatie van hoe vaak de gsm ons uit het hier en nu trekt.
Je bent in gesprek, een moment van persoonlijke ontdekking lijkt dichtbij, en dan… ping… ding… tril. Een melding, een geluid, en je brein wordt in één klap weggeblazen naar een andere wereld. Maar wat gebeurt er dan? Je kijkt even (één seconde!) en je weet alweer precies wat er aan de hand is. "Ah, die van het werk! Oh, een aanbieding van de winkel! Misschien toch straks even langsgaan..." En opeens ben je niet meer daar. Je bent uit de conversatie, uit het nu en in de Ping.
De vraag die je me dan stelt – "Waar zaten we ook alweer?" – lijkt misschien onschuldig, maar het is een teken van een groter probleem: we moeten ons voortdurend herfocussen.
Stel je voor dat je een wandelpad volgt en je loopt rechtdoor van punt A naar punt B. Bij elke ping! dwaal je 5 meter van het pad af, om daarna weer terug te keren. Dit herhaalt zich meerdere keren tijdens je wandeling. Het is niet alleen inefficiënt, maar ook onnodig vermoeiend. Dit is precies wat je je brein elke dag aandoet.
Soms merk je het niet eens, maar die seconden die je wegdwaalt, die zich op dagbasis opstapelen, zijn geen onschuldige onderbrekingen. Je zit in een boeiend gesprek, je zit in de flow van je werk, en dan komt dat verleidelijke geluidje. "Even checken," denk je. Maar dat ‘even’ wordt 10, 20, 30 seconden, en je hersenen springen heen en weer tussen wat je aan het doen was en wat de gsm nu van je wil. Ze zijn de prijs van een leven dat zich voortdurend in tweeën splitst. Je lichaam is in het hier en nu, maar je geest... die is ergens anders.
En het is niet alleen tijdens gesprekken. Nee, de gsm is ook een sluipmoordenaar van je concentratie in andere alledaagse momenten. Terwijl je de aardappelen aan het koken bent, komt die ene melding binnen. "Oh, nog een update over die vergadering." Ondertussen is je pan bijna uitgekookt. Of je leest voor aan je kleuter van drie, en een korte “ping” doet je de aandacht verliezen. In plaats van helemaal aanwezig te zijn bij dat vrolijke verhaaltje, ben je ineens mentaal bezig met die ene post die je net voorbij zag komen. Het gevolg: je bent fysiek aanwezig, maar mentaal… niet echt.
Je probeert het snel weer op te lossen, maar die ‘ping’ blijft in je hoofd rondhangen. Het is een tabblad dat je niet volledig kunt sluiten. En zo ben je weer met meerdere dingen tegelijk bezig. Je hoofd is gevuld met losse stukjes die niet goed bij elkaar passen. En dat is nu net het probleem: we denken dat we efficiënter worden door te multitasken, maar in werkelijkheid verliezen we een van de belangrijkste dingen die we hebben – onszelf in het moment.
In onze wereld waarin velen aangeven dat het "druk is in het hoofd", reageren we ondertussen wel met zijn allen op elke melding die binnenkomt, elke ping die ons brein afleidt van het huidige moment. Want de gsm, hoe handig ook, heeft een soort macht over ons. Het haalt ons uit de gesprekken, de momenten, de herinneringen die we echt zouden moeten koesteren.
Uit hoeveel momenten laat jij je elke dag wegrukken? Hoe onnodig druk maak jij het je elke dag in je hoofd? Hoe vaak voert jouw gsm je naar een andere wereld? Wanneer was jij voor het laatst volledig in het moment? Op welke momenten leg jij je gsm volledig weg?
Reactie plaatsen
Reacties